In dat extreem smerige weer zou je nog geen tuinkabouter buiten laten staan, maar ik zat op mijn fiets. Nog een goede kilometer en ik kon mijn regenpak uit gaan wringen. Op mijn brillenglazen zat zeker een halve liter regenwater en ik zag amper nog een hand voor ogen. Plotsklaps ontstond er een situatie die ik heel mijn leven nog niet had meegemaakt, terwijl ik toch al wat jaartjes rondfiets sinds die gedenkwaardige dag dat ik op de lagere school mijn verkeersdiploma haalde. Drie auto’s en ik op mijn fiets naderden op de seconde gelijk een kruispunt. Zelden had ik zo’n gelijkwaardige kruising gezien als deze. Alle vier stopten we. De tijd stond stil. Rechts heeft voorrang zegt die heerlijke verkeersregel. Fijn, maar we kwamen nu állemaal van rechts. Over mijn brillenglazen heen turend zag ik de bestuurder rechts van mij wat geïrriteerd wenken. Of ik een beetje op wilde schieten, leek hij aan te willen geven. Nou, vooruit dan maar dacht ik, want de braadworst zou thuis wel in de pan liggen te dampen. Het geduld van de chauffeur links van me was blijkbaar op want hij trok op. Ik had het midden van de kruising al bereikt en verschoot me een hoedje. Dat kwam mooi uit want die had ik nog geen. Er werd links en rechts flink getoeterd en twintig seconden later was alles voorbij.
Een slimme zet was het niet geweest van me. De zwakste schakel moet op zijn tellen passen. Ik ga nu natuurlijk wel een petitie op touw zetten. Automobilisten zitten lekker warm en droog in een van alle gemakken voorziene dure auto. Fietsers zijn milieuvriendelijk en gezond bezig door zelfs dit soort verschrikkelijke rotweer te trotseren. Fietsers willen thuis naar de verwarming om hun doorweekte sokken daar overheen te hangen. Mogen die dappere fietsers dan misschien als eerste zo’n gelijkwaardig kruispunt achter zich laten? Kunnen die bevoorrechte autobezitters niet drie seconden extra van hun luxe geluidsinstallatie genieten? Fietsers moeten op een gelijkwaardige kruising in de geschetste situatie als eerste hun weg kunnen vervolgen. Een simpele, veilige en meer dan terechte toevoeging in de verkeerswet als je het mij vraagt.
Ik kwam heelhuids thuis.
‘Kom maar gauw binnen’, sprak mijn vrouw terwijl ik bij de keukendeur na stond te lekken. ‘Hier is het lekker warm.’
‘Momentje nog’, zei ik en liep terug de regen in. In de tuin pakte ik de tuinkabouter op en bracht hem naar de schuur.
In de regen zou iedere fietser of wandelaar gewoon voorrang moeten krijgen. Iedereen in de auto zit toch zeker droog.
En wat lief dat je de tuinkabouter even naar een droog plekje bracht.
Voor een voorrangskruising wil ik eventueel wel een uitzondering maken. Je moet compromissen durven sluiten.
Dat is misschien ook wel zo verstandig!!
Ik hoop dat veel automobilisten deze column lezen Mies en ik geef je groot gelijk. Maar ga nooit af op één wenker in een soortgelijke situatie. Er is niet altijd voldoende oogcontact om het juiste in te schatten, zeker niet met zulk weer. ik wens je veel fietsplezier toe en vooral dat het veilig en overzichtelijk is.
Terwijl ik dan op zo’n moment denk: ‘ze hebben natuurlijk medelijden met die arme fietser.’ Fout gedacht en ik zal je advies ter harte nemen natuurlijk.
Wat een raar fotootje van mij bij de reactie, tenzij het mijn ‘griephoofd’ voor moet stellen..zo, en nog veel erger voel ik mij en heb niet eens in de regen gefietst ?