De dappere fietser

In dat extreem smerige weer zou je nog geen tuinkabouter buiten laten staan, maar ik zat op mijn fiets. Nog een goede kilometer en ik kon mijn regenpak uit gaan wringen. Op mijn brillenglazen zat zeker een halve liter regenwater en ik zag amper nog een hand voor ogen. Plotsklaps ontstond er een situatie die ik heel mijn leven nog niet had meegemaakt, terwijl ik toch al wat jaartjes rondfiets sinds die gedenkwaardige dag dat ik op de lagere school mijn verkeersdiploma haalde. Drie auto’s en ik op mijn fiets naderden op de seconde gelijk een kruispunt. Zelden had ik zo’n gelijkwaardige kruising gezien als deze. Alle vier stopten we. De tijd stond stil. Rechts heeft voorrang zegt die heerlijke verkeersregel. Fijn, maar we kwamen nu állemaal van rechts. Over mijn brillenglazen heen turend zag ik de bestuurder rechts van mij wat geïrriteerd wenken. Of ik een beetje op wilde schieten, leek hij aan te willen geven. Nou, vooruit dan maar dacht ik, want de braadworst zou thuis wel in de pan liggen te dampen. Het geduld van de chauffeur links van me was blijkbaar op want hij trok op. Ik had het midden van de kruising al bereikt en verschoot me een hoedje. Dat kwam mooi uit want die had ik nog geen. Er werd links en rechts flink getoeterd en twintig seconden later was alles voorbij.

Een slimme zet was het niet geweest van me. De zwakste schakel moet op zijn tellen passen. Ik ga nu natuurlijk wel een petitie op touw zetten. Automobilisten zitten lekker warm en droog in een van alle gemakken voorziene dure auto. Fietsers zijn milieuvriendelijk en gezond bezig door zelfs dit soort verschrikkelijke rotweer te trotseren. Fietsers willen thuis naar de verwarming om hun doorweekte sokken daar overheen te hangen. Mogen die dappere fietsers dan misschien als eerste zo’n gelijkwaardig kruispunt achter zich laten? Kunnen die bevoorrechte autobezitters niet drie seconden extra van hun luxe geluidsinstallatie genieten? Fietsers moeten op een gelijkwaardige kruising in de geschetste situatie als eerste hun weg kunnen vervolgen. Een simpele, veilige en meer dan terechte toevoeging in de verkeerswet als je het mij vraagt.

Ik kwam heelhuids thuis.
‘Kom maar gauw binnen’, sprak mijn vrouw terwijl ik bij de keukendeur na stond te lekken. ‘Hier is het lekker warm.’
‘Momentje nog’, zei ik en liep terug de regen in. In de tuin pakte ik de tuinkabouter op en bracht hem naar de schuur.

Duikvlucht

Duikvlucht

/ Onderweg, Op de fiets

25 gedachten over “De dappere fietser”

  1. Hallo Mies, fijn om weer een mooi geschreven verhaaltje van jou te kunnen lezen. Het einde vind ik trouwens echt bij je passen. 🙂 Warme groet.

    • Hoi Michelle, wat leuk om je weer eens te ‘zien’. Dit was even mijn laatste – al weer even geleden – stukje volgens mij. Ik heb mijn site even geparkeerd want ik ben een boek aan het redigeren. Poeh…. wat een werk. 🙂
      Jij nog schrijfplannen?

      • Dank voor je antwoord, Mies. Ik snap het heel goed, het redigeren van een boek is iets wat veel aandacht en tijd vereist. En jou kennende, je wilt het zo goed mogelijk doen. Mijn schrijfplannen zijn nu stop gezet, uit verschillende redenen, maar ik mag hopen dat deze pauze niet te lang gaat duren. We zullen zien, ik hou je op de hoogte. Hou je goed! 🙂

Reacties zijn gesloten.