Het duurde zeker een jaar voordat alles in mijn trage hoofd op zijn plek viel. Toen ik op een druilerige dag een ommetje maakte, drong het pas in volle omvang tot me door: ons eens zo levendige centrum was in een halve spookstad veranderd. Lege parkeerplaatsen en treurige winkelstraten. 364 dagen per jaar zo dood als een pier. In een schrikkeljaar zelfs nog een dag meer.
Op miraculeuze wijze blijkt Hemelvaartsdag de dans ontsprongen te zijn. Dan wordt het dorp door hordes wellustelingen overspoeld. Tienduizenden mensen uit alle windstreken lopen elkaar op een immense braderie ondersteboven om zich te vergapen bij kraampjes met jurkjes, schoonmaakspullen, fietstassen en deodorant. Ze kopen als gekken spullen die ze op andere dagen gewoon op internet bestellen.
Ik slalom nerveus door de mensenmassa. Mijn darmen spelen op en het zweet breekt me uit. Misschien moest ik maar eens een boek over hooggevoeligheid lezen. Voetje voor voetje baan ik me een moeizame weg. Ik kon niet anders dan hiernaartoe gaan. In het epicentrum van deze huiveringwekkende markt bevindt zich namelijk een grote boekenkraam. Als ik daar arriveer, daalt mijn hartslag en kom ik een beetje tot rust. De heksenketel lijkt hier iets minder te borrelen. Blijmoedig sjok ik rond. Ik vind een prachtig boek. Zo snel als mijn benen me kunnen dragen, ontsnap ik na mijn aankoop uit het levende schilderij van Jeroen Bosch. In de periferie van die macabere wereld plof ik zuchtend neer op een bankje. Ik heb het gered.
Drie uur later ga ik terug. Ik ben hopeloos verslaafd aan boekenkramen. Het is sterker dan mezelf. Weer hoor ik mijn ingewanden tekeergaan en krijg ik het bloedheet. De rust komt terug als ik de boekenkraam weer in het vizier krijg. Mijn tweede boek van de dag heb ik binnen vijf minuten gekocht. Ik besluit dapper om deze enge braderie nooit in mijn leven meer te bezoeken. Toch weet ik maar al te goed dat ik dat voornemen volgend jaar uit mijn geheugen gewist zal hebben. De helse tocht zal ik dan opnieuw ondernemen. Misschien zelfs weer twee keer. Het zit in de genen. Het is mijn liefde voor boeken. Het is een verslaving waar geen kruid tegen gewassen is. Voor boeken doe ik alles. Zelfs me in een angstaanjagende wereld begeven die braderie heet.
Ik zie je al voor me in camouflagekleding; duikend, sluipend en kruipend de braderie overgaan om bij de boekenkraam te komen…….
Ik heb in ieder geval een petje met een klep op zodat ik een deel kan blokkeren. En voor het zonnetje op mijn uitgedunde hoofd ook natuurlijk.
Alles voor een boek, zelfs de hel zou je er voor over hebben. 😀 Prachtig.
Mijn ervaring met die boekenkramen is niet altijd goed, zelden vind ik iets moois. Ik denk dat ik mee moet met de vroege vogels. ’s Morgens om vijf uur of zo.
’s Morgens om vijf uur zou voor mij toch wel een niet te nemen hindernis zijn.
Kom op, iets voor je boeken over hebben…. ☻
Braderieën zijn vreselijk. Sla ze heel graag over. Dordrecht, net over de brug bij mij is elk jaar een grote boekenmarkt. voor dag en dauw sta ik op en ga heerlijk alleen langs de kramen. Mijn budget is op voordat ik erg in heb. Maar dat gelukt gevoel als ik dat ene mooie tweedehandsje voor een mooie prijs op de kop heb weten te tikken. Onbetaalbaar!
Toch heerlijk om te merken dat ik dus echt niet de enige ben met die aversie. Ja, het gevoel om zo een boek binnen te kunnen slepen is geweldig.