Het debuut van Thomas Heerma Van Voss kun je met 142 bladzijden kwantitatief geen groots boek noemen maar kwalitatief is het een werkje om je leesvingers bij af te likken.
Geweldig hoe Heerma Van Voss in een korte tijdspanne zowel het hoofd van zijn hoofdpersonage Mark Oldings als ook dat van de lezer kierewiet krijgt. In het begin van het boek kun je nog meeleven met en gniffelen om de nog enigszins normale Oldings die er wel wat atypische gedachtegangen en gedragingen op na houdt.
Oldings probeert zijn leven – samen met zijn vriendin Yvonne – zo goed en kwaad als het kan vorm en inhoud te geven. Maar gaandeweg verliest hij de werkelijkheid uit het oog en worden zijn woorden en daden meer en meer verontrustend. Het lachen vergaat de lezer langzaam en bijna onmerkbaar.
Thomas Heerma Van Voss voert de psychologische spanning knap op en laveert bijna kafkaësk naar het einde. Je hebt wel wat in je mars dunkt me als je als 19-jarige schrijver zo’n werk als debuut neer kunt zetten.
