Als ik de laatste dertig jaar nét iets harder had doorgewerkt dan hadden die acht voorlaatste loodjes misschien niet als betonblokken gevoeld. Het is mijn eigen dikke schuld. Vandaag was mijn thuiswerkdag en morgen ga ik naar de zaak om definitief de werkpijp aan Maarten te geven.

Het was een uiterst bewogen en zeldzame dag. Een race tegen de klok. Dat moest ik nog afwerken, daar wilde ik nog een puntje aan zuigen, ginds moest ik wat dingen weggooien en ginder ontkwam ik er niet aan nog een paar instructies te schrijven.
Sodejuin, wat had ik me verkeken op die voorlaatste loodjes. Ik werkte de klok rond en vestigde daarmee op de valreep een nieuw persoonlijk dagrecord.

Morgenvroeg op het werk is er koffie met gebak en dan geef ik ‘m daarna nog even van jetje. Elk mens werkt anders naar zijn pensioen toe. Het gaan de láátste acht loodjes zijn. Ik zal mijn best doen om er op de valreep geen inzinking van te krijgen.

Tegen half zes zal het het zover zijn. Dan stap ik op mijn fiets en ga onderweg naar huis – het zal wel weer regenen – eens bedenken wat ik de komende drieëndertig jaar en twee maanden met mijn leven ga doen. Ik ben er nog steeds niet aan toe gekomen om daar eens lekker rustig bij stil te staan.

Ik vermoed dat het hoofdzakelijk uitslapen, lezen, kaarten, biljarten, stofzuigen, strijken, de hond uitlaten en kasteelbiertjes drinken gaat worden. Misschien krijg ik het wel drukker dan ooit. En ik ga meer schrijven, denk ik. Hier op mijn website gooi ik de reacties weer open. Ik heb straks zeeën van tijd om me weer fanatieker in de blogwereld te begeven.

Toch zal het eerlijk gezegd niet mee gaan vallen. Foetsie dagelijks ritme, weg al die leuke collega’s en gedaan met al die uren dat ik tot vervelens toe mensen van het werk af aan het houden was.

Over 24 uur zal ik weer achter mijn computer zitten. Ik ben benieuwd hoe ik me dan zal voelen. Ik ken mezelf nog steeds niet goed genoeg om daar op voorhand al iets zinnigs over te kunnen zeggen.
Het is morgenavond, zoals The Cats vijftig jaar geleden op mijn allereerste LP al zongen, ‘The End of the Show’. Op naar de laatste acht loodjes. Ik hoop stiekem dat ze als veertjes zullen aanvoelen.