Buiten mijn kleurenblindheid en twee linker handen heb ik nog een ander mankementje: ik heb een waardeloos geheugen voor gezichten.
“Die Yolanthe heeft best knappe zussen”, zei mijn vrouw en duwde een mij onbekend tijdschrift in de handen. Lees verder Een gezicht om nooit te vergeten
Mensentaal
Met de mens in de hoofdrol
Pingpongen
Ik sta al een jaar of tien helemaal droog. Tenminste wat sportbeoefening betreft. Het wandelen met de hond en het fietsen naar mijn werk leveren per week nog geen kwart vingerhoedje transpiratie op. Lees verder Pingpongen
Een moeilijke opdracht
Jarenlang had ik me er onderuit weten te wurmen maar nu waren mijn smoesjes dan toch eindelijk op.
“Dit jaar zorg ik er écht voor”, had ik met mijn hand op het hart moeten beloven. Ik was enthousiast en voortvarend aan de slag gegaan. Lees verder Een moeilijke opdracht
Een beetje meer
Ik had er vorig jaar behoorlijk tegenaan zitten hikken. Ik zóú en móést zestig worden. Hoe ik ook draalde en de vol op de rem ging staan: ik kon er niet aan ontkomen. Ik vluchtte met mijn vrouw naar een eiland. Maar de dag achtervolgde me en stond bijzonder onwelkom toch op de stoep. Lees verder Een beetje meer
Olé el Zorro
Op mijn achtste kreeg ik van mijn ouders een zwart capeje, een dito gekleurd irritant maskertje en een prullerig plastic degentje.
De voormalige noodkerk op een steenworp afstand van mijn ouderlijk huis was omgetoverd tot feestzaal waar ik geacht werd kindercarnaval te gaan vieren. Lees verder Olé el Zorro