Ik zal ongetwijfeld de befaamde uitzondering zijn die elke keer als ie de griepprik heeft gehad iets onder de leden krijgt dat verdacht veel op griep lijkt. Op zondag begon het. Mijn hersenen werden aangevallen door virussen. Ze raakten overwoekerd zoals het lelijke pand in ons dorp dat ten prooi was gevallen aan klimop. Geen fraai gezicht dus.

Van de maandag wist ik – door wat me in de greep had – helemaal niets meer te herinneren, maar de dinsdag werd nog onaangenamer voor me. Ik kon niet naar het afscheid van een oud-collega. Ik snotterde zielig tot ver in de middag in mijn bed. Op woensdag kreeg mijn vrouw – tijdens de nachtmerries die ik overdag had – een melding in de auto. ‘Piep…piep…piep, controleer uw banden’, had het voertuig te kennen gegeven. Nu al, dacht ik toen het me in de slaapkamer werd meegedeeld. Drie maanden oud is het vehikel pas en nu al begint het te zeiken over de bandenspanning. Ik mompelde wat verwensingen voordat ik weer onder zeil ging.

Op donderdag was het ergste leed geleden en nog enigszins daas tufte ik richting onbemande benzinepomp die ook – zo meende ik me te herinneren – een apparaat had om banden op te pompen. De kosten bedroegen vijftig eurocent voor vijf minuten. Ik had toevallig één zo’n muntje in mijn portemonnee.
De voorbanden gingen perfect. Bij de linker achterband leek het me wat lang te duren. De vijf minuten waren ineens voorbij. Ik rukte de slang uit het ventiel.

Ik moest naar huis want ik had geen tweede muntje.
‘U heeft waarschijnlijk een lekke band’, zei de auto onderweg. ‘Bel de wegenwacht.’
‘Nee hoor, domme vierwieler’, zei ik, ‘ik heb waarschijnlijk per abuis lucht uit de band gelaten in plaats van toe te voegen. Dat komt omdat ik nog wat ziekjes ben.’
De auto zweeg.

Mijn vrouw vond na een half uur zoeken nog een muntje van vijftig eurocent. Nu gingen we samen op pad. Terug naar de pomp. Wonder boven wonder lukte het lucht toevoegen nu wel.
Thuis dook ik mijn bed weer in. Ik droomde over steden die overwoekerd waren door klimop en over auto’s die continu liepen te mekkeren over hun bandenspanning. Gelukkig bracht mijn vrouw me in mijn strijd tegen de klimop en de auto’s vier uur lang elke vijf minuten een mok koffie.