Voor de derde keer in vier maanden tijd zaten we op Texel. Deze keer hadden we elkaar plechtig wat meer avontuur dan gewoonlijk beloofd, zodat ik nu opgewonden door een kijkgat in de verte stond te turen. Ik staarde mijn brillenglazen zowat uit het montuur, maar ik zag geen levend wezen. Noch lopend, noch vliegend, noch zwemmend.

Ik deed een stapje opzij en liet mijn vrouw wat blikken door het kijkgat werpen. Door de rechthoekige opening zag ze net zo weinig beweging als ik. Misschien hadden we ons voorafgaande aan de wandeling wat beter moeten oriënteren. We hadden geen idee of we hier herten, vogels of zeehonden moesten zien te ontwaren. Bij de afwezigheid van zee midden op het eiland leek het ons logisch om die laatste diersoort in ieder geval maar af te strepen.

We besloten de handdoek niet te vlug in de ring te gooien en wisselden elkaar bij het kijkgat af. Na een dik halfuur begon ik er genoeg van te krijgen en stootte ik mijn vrouw aan.
‘Ik denk dat we ze verjaagd hebben’, zei ik.
‘Wie?’, vroeg ze.
‘Ik heb werkelijk geen idee’, antwoordde ik.
Teleurgesteld maakten we rechtsomkeert, waarna we in het bezoekerscentrum twee kopjes koffie en twee koffiekopjes kochten. Op de mee te nemen kopjes stonden grutto’s afgebeeld. De teleurstelling van het mislukte avontuur wisten we met deze aankoop een beetje weg te poetsen.

Terug in ons gehuurde onderkomen stelde mijn vrouw voor om de volgende dag te gaan parachutespringen. Deze vakantie zou en moest, na de onbevredigende afloop bij het kijkgat, avontuurlijk worden. Ik gaf haar te kennen dat ik daar toch een nachtje over wilde slapen. Ik lag wakker tot aan het ochtendgloren.

Rond het middaguur togen we naar het vliegveld. Het was prachtig weer. De parachutespringers kwamen met bosjes uit de hemel vallen. We keken eerst een uurtje toe hoe het allemaal in z’n werk ging. Ik moest van de spanning om de vijf minuten naar het toilet. Toen mijn vrouw aanstalten maakte om de kaartjes voor onze sprongen te gaan kopen, werd ik misselijk.

Die avond dronk ik een paar biertjes meer dan normaal. De spanning moest eruit, hoewel het allemaal goed was afgelopen. Ik had mijn vrouw er bij de kassa van het parachutespringen nog net op tijd van weten te overtuigen dat een bezoekje aan de vuurtoren op onze leeftijd avontuur genoeg zou zijn.