Ik ben te lang van stof. Ik weet het.
Ik kan me zowel verbaal als non-verbaal maar moeilijk in toom houden. Het duurt vaak tergend lang voordat ik ook maar een beetje ter zake kom.
Een aanloopje hier en een omwegje daar. Ik breng mijn toehoorders en lezers vaak tot wanhoop heb ik gemerkt. Soms luisteren mensen na een tijdje gewoon niet meer.
Bij het lezen kan ik dat afhaken helaas niet controleren maar het zal ongetwijfeld van hetzelfde laken een pak zijn. Ik praat en schrijf ook graag in clichés. Kijk maar naar de voorlaatste zin.
Mies Huibers
Een mooie jonge vrouw – Tommy Wieringa
Je zult maar een boekje moeten schrijven dat zo’n 700.000 keer over de toonbank gaat tijdens de jaarlijkse boekenweek. Ik vermoed dat veel schrijvers staan te glimmen als ze gevraagd wordt om die taak op zich te nemen.
Maar de druk is hoog want tientallen recensenten en duizenden lezers gaan er van alles van vinden en de kritiek valt dikwijls tamelijk pijnlijk uit.
Het is voor een beetje romanschrijver ook knap lastig om iets lezenswaardig in dat keurslijf van 96 bladzijden geperst te krijgen.
Tommy Wieringa is het dit jaar absoluut gelukt. Wieringa is een heerlijke schrijver met een geweldig taalgevoel. Hij heeft met ‘Een mooie jonge vrouw’ een fraaie novelle voor een breed publiek geschreven.
Hoge nood
We hadden op het werk een ruimte van twee bij twee meter over.
Op een goede dag kwam de directeur het kantoor binnen en wenkte ons.
We volgden hem naar dat hokje waarvan de deur hermetisch gesloten was.
“Dames en heren, ik presenteer jullie de toekomst”, zei hij plechtig. Hij opende de deur en liet ons naar binnen turen.
Ik was mijn tijd toen al ver vooruit en riep met overslaande stem: “allemachtig, da’s een personal computer!”
Het leven van Pi – Yann Martel
Pi’s vader verkoopt de dierentuin die ze bezitten in India om te kunnen verhuizen naar Canada. Het gezin steekt met een aantal gehouden dieren de oceaan over. De boot gaat echter te onder en Pi overleeft de schipbreuk. Met een hyena, zebra, orang-oetan en Bengaalse tijger belandt hij in de reddingssloep.
De weg – Cormac McCarthy
De weg (The road) van Cormac McCarthy is een magnifiek boek dat ik af en toe met een brok in mijn keel heb zitten lezen.
Een boek zonder namen dat zich afspeelt in een troosteloos, desolaat en totaal vernietigd landschap.
De jongen en de vader. Zo worden ze genoemd. Onderweg naar de kust waar het beter moet zijn. Kou, honger, dorst en uitputting. Het gevaar dat continu op de loer ligt om aangevallen te worden door andere wanhopige overlevenden van de (niet nader verklaarde) catastrofe die de aarde tot een hel gemaakt heeft.