Als ik de laatste dertig jaar nét iets harder had doorgewerkt dan hadden die acht voorlaatste loodjes misschien niet als betonblokken gevoeld. Het is mijn eigen dikke schuld. Vandaag was mijn thuiswerkdag en morgen ga ik naar de zaak om definitief de werkpijp aan Maarten te geven.
Mies Huibers
Oog in oog met roofvogels
Als er iemand met een extreme dierenfobie rondloopt dan ben ik het wel. Van bijna alle beesten die kruipen, vliegen, lopen, zwemmen of zich anderszins van A naar B verplaatsen, hou ik extreem veel afstand. Het liefst minimaal tweehonderd meter. Alleen voor honden maak ik een uitzondering. Die mogen tot aan mijn neus komen. Roofvogels vind ik, van alles wat er in het universum ronddoolt en -fladdert, het afschrikwekkends. Toch vind ik ze ook onvoorstelbaar fascinerend. Mijn grote favoriet is de uil.
Nog achtenzestig uur te gaan
Toen ik na mijn gesjeesde studie economie noodgedwongen aan mijn eerste baan begon, was ik tweeëntwintig. Bijna vijfenveertig jaar zou ik aan het werk blijven. Ik heb werkelijk geen idee hoeveel uren dat wel niet geweest moeten zijn. Ik weet wel dat ik er nu nog precies achtenzestig te gaan heb. Tel maar even met me mee. Ik werk tegenwoordig nog drie dagen per week. Ik werk acht uur per dag. Over drie weken ga ik met pensioen. Komende dinsdagmiddag neem ik mijn laatste vier verlofuren op. (3x3x8)-4=68 uur. Wiskunde in mijn pakket heeft onmiskenbaar zijn vruchten afgeworpen.
Tussen merries en hengsten
Voordat ik mijn vrouw leerde kennen – en dan hebben we het al snel over een halve eeuw geleden – wilde ik nog wel eens een potje biljarten met vrienden. Die vrienden heb ik nog steeds. Eén van hen woont tegenwoordig in een piepklein dorpje op zo’n acht kilometer van mij vandaan. Hij is in clubverband gaan driebanden en wil nu continu tegen mij oefenen. Driebanden is vergeleken met het biljartspel zoals we dat vroeger speelden zoiets als de Mount Everest beklimmen afgezet tegen een duin oplopen op Texel.
Dwangmatig tellen
Nu ik het, minder dan twee maanden voor mijn pensioen, onverwacht lastig heb gekregen op mijn werk, speelt mijn aritmomanie weer op. Ik had tot vandaag nog nooit van dat woord gehoord, maar soms heb ik naast dwangmatig tellen ook een opzoektic. Moeilijk doe ik daar verder niet over, want ik heb alleen bij extreme spanning last van tellen en opzoeken. Normaalgesproken doe ik dat soort dingen puur voor mijn plezier.