“Ik rook nooit meer”, poneerde ik vorige week met grote stelligheid. En hoewel ik dat nog steeds voor de volle honderd procent meen, zou eigenlijk nog wel één keer een echte peuk in de hens willen steken. Gewoon om te kijken of ik het echt zo goor ga vinden als ik nu denk. Maar ja, da’s de shag op het spek binden. Ik moest het maar niet uitproberen.

Het is inmiddels wel behoorlijk apart met me gesteld. Nooit gedacht dat het zover zou kunnen komen. Wie het me drie maanden geleden had voorspeld, zou ik met alle plezier naar de geestelijke gezondheidszorg hebben verwezen. Niet alleen heb ik totaal geen behoefte meer aan een echte sigaret maar ik ben zelfs al niet meer gecharmeerd van de vloeistof met tabakssmaak die ik als nieuweling voor mijn e-sigaret gebruikte.
Al redelijk snel begon ik trouwens al potjes te mengen. Met drop en vanille. Steeds minder en minder tabaksspul kieperde ik erbij.

Sinds een paar dagen is het hek helemaal van de dam. Ik kocht bij mijn volle verstand de smaken watermeloen, aardbei en ananas. En nu hang ik erin. Ik blijf lurken. Ik kan niet meer stoppen. De ananas is de boosdoener.
Als ik de e-sigaret aan mijn mond zet, mijn ogen dicht doe, zuig en diep inhaleer, is het alsof ik aan het strand van een subtropisch eiland het ultieme genot aan het meemaken ben. Het paradijs op aarde.
Sodejuin, wat is die ananas lekker.

Dit zou het moment moeten zijn om mijn e-sigaret aan de wilgen te hangen en enkele pallets met dozen ingeblikte ananas te bestellen. Toch zie ik er behoorlijk tegenop om mijn nieuwe damphobby vaarwel te zeggen. Waarschijnlijk staat het ook bijzonder vreemd als ik binnenkort tijdens de eerste rookpauze een blikje ananas opentrek terwijl mijn collega’s staan te roken en te dampen.
Ik denk dat ik er nog maar een nachtje of twintig over slaap. Maar die ananas is een blijvertje. In welke vorm dan ook.

En dat oude roken van vroeger dan? Nou, nooit meer dus wat mij betreft. Want wat alle slecht geïnformeerde tegenstanders ook mogen beweren: ik vind dampen lekkerder, ik voel me stukken beter, ik geniet meer, ik ben eerder op mijn werk omdat ik sneller fiets en in vind het aangezicht van de e-sigaret stukken beter dan dat maffe witte stokje waarmee ik vroeger in mijn handen stond.
En als geweldige bijkomstigheid krijg ik natuurlijk nooit meer van die gore rook in mijn ogen.

Nog twee stukjes om te lezen: