Ondanks de keurig ingebouwde afwasmachine was ik af met een teiltje en een borsteltje tegenwoordig. Je moet een hobby gaan zoeken, is me te kennen gegeven. Over een week zit ik een jaar voor mijn afscheid. Bijna zevenenzestig zal ik zijn als ik de deur op mijn werk definitief achter me dichttrek. Het einde van mijn werkzame leven. Een man zonder vrijetijdsbesteding kan niet als je geen baas meer hebt. Met de hand afwassen dus. Je moet op tijd met een hobby beginnen.

Schrijven is een gepasseerd station, lezen lukt al lang niet meer. Het borsteltje en het teiltje blijven dan over. Mijn vrouw laadt de afwasmachine altijd in en ik was af. Het ziet er niet uit. Een halfgevulde vaatwasser en afgewassen borden, mokken en bestek op het aanrecht. Ik vind dat afwassen een waardeloze hobby, maar ik heb niets anders.

De hond duwt haar snuit tegen mijn been. Elf maanden is ze nu. Een prachtbeest. Ze wil naar buiten. Ik realiseer me dat ik wel een hobby heb. Een veel mooiere tijdsbesteding dan dat stompzinnige afwassen. We trekken er samen op uit. Als we terug zijn, zet ik wat mokken in de vaatwasser. Ik stop met dat ridicule afwassen. Ik ga van onze prachtige Schotse collie genieten. Meer heb ik niet nodig. Voor mij mag het april 2023 zijn. Liever vandaag nog dan morgen. Mag ik dat zeggen na vijfenveertig jaar gewerkt te hebben? Ik denk van wel.